Pochwalony bądź Panie Jezu Chryste za nowy dzień, dar Twojej dobroci. Udziel nam łaski i siły, byśmy ten dzień zgodnie z Twą wolą przeżyli. Spraw, byśmy w doli i niedoli, według przykazania, miłością się kierowali, a pełni ufności w Twoje obietnice, spotkanym ludziom dobrze czynić mogli. Błogosławieństwo Twego imienia niech stale nam towarzyszy, byśmy twą wolę pełnili i w rozgwarze tego świata nie zapominali, że nasza ojczyzna jest w niebie. Boże nasz i Panie, Twoja łaska niech wspiera każdy nasz uczynek, a modlitwa i praca w Twoje imię zaczęta, niech Twoją chwałę pomnaża przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

Zechciej mi dać, o Panie, zdrowie ciała i duszy. Zechciej mi dać, o Panie, świętą duszę, która ma stale na względzie to, co jest dobre i szlachetne. Spraw, abym w obliczu grzechu nie wpadał w strach, ale umiał znaleźć sposób przywrócenia wszystkim rzeczom należytego porządku. Zechciej, o Panie, dać mi duszę, której obca jest wszelka nuda i która nie zna szemrania, wzdychań i narzekania. Panie, obdarz mnie zmysłem humoru. Daj mi łaskę rozumienia się na żartach, ażebym zaznał w życiu trochę prawdziwej radości, a i innych mógł nią obdarzyć. Panie, któryś powiedział, że w pogodnym obliczu króla jest życie, okaż nad nami i nad ziemią, którąś stworzył, pogodne swoje oblicze i udziel nam pogody ducha. Łaskawym i pogodnym obliczem oświeć, Duchu Święty, nasze serca, wzmocnij w nas blask Twojej łaski, abyśmy poprzez dobre uczynki zasłużyli na to dobro, o które Ciebie prosimy. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen.

O Jezu, Boski Pasterzu, który powołałeś Apostołów, aby uczynić ich rybakami dusz ludzkich. Ty, który pociągnąłeś ich ku Sobie, uczyń każdego z nich Swoim naśladowcą i sługą. Spraw, aby dzielili z Tobą pragnienie powszechnego odkupienia, dla którego na wszystkich ołtarzach ponawiasz Swoją Ofiarę. Ty o Panie, który żyjesz na wieki, aby wstawić się za Twoim ludem, otwórz przed każdym z nich nowe horyzonty, by dostrzegali świat spragniony światła prawdy i miłości; by byli solą ziemi i światłością świata. Umacniaj każdego z nich Twoją mocą i błogosław im.

Święci patronowie naszych kapłanów, waszej szczególnej opiece polecam ich dzisiaj. Proszę, abyście wstawiali sie za każdym z nich przed Bogiem i pomagali im we wszystkich potrzebach, aby dochowali Bogu wierności i owocnie pracowali dla Jego większej chwały. Maryjo, strzeż każdego z nich przed wszelkim złem. Amen.

Panie wszechmogący, troisty w Osobach, Jedyny Boże, któryś był, jest, i będziesz na wieki. Tobie polecam dziś i po wszystkie czasy duszę, ciało, zmysły, wszelkie myśli, słowa i czyny moje, wiarę i wytrwałość w dobrem, abyś je strzegł każdej godziny i każdego momentu mojego życia. Wysłuchaj mnie, o Trójco Przenajświętsza i ochroń mnie od wszelkiego zła, szczególnie od każdej niewierności przeciw Tobie, od wszystkich widzialnych i niewidzialnych nieprzyjaciół. Błagam o to przez przyczynę Najświętszej Maryi, przez modlitwy świętych Patriarchów, wstawiennictwo świętych Apostołów, stałość Męczenników i zasługi Wybranych. Amen.   

O Duchu Święty, duszo mej duszy, uwielbiam Cię. Oświecaj, kieruj, wzmacniaj i pocieszaj mnie. Powiedz mi, co mam czynić i rozkaż mi to wykonać. Poddaję się chętnie wszystkiemu, co ode mnie zażądasz, pragnę przyjąć wszystko, co na mnie dopuścisz, daj mi tylko poznać Twoją świętą wolę. Amen. 

Po otrzymaniu Komunii Świętej, mówiłam do Jezusa: Kocham Cię, a On powiedział do mnie: Córko moja, pragniesz Mnie naprawdę miłować? Powiedz: ?Jezu, kocham Cię z Twoją wolą. A ponieważ moja wola wypełnia niebo i ziemię, to twoja miłość otoczy Mnie wszędzie, a twoje Kocham Cię będzie rozbrzmiewało tam wysoko w niebiosach, a nawet w głębi otchłani. Tak więc, gdy chcesz powiedzieć: Wielbię Cię, błogosławię Cię, wychwalam Cię, dziękuję Ci, powiesz to w zjednoczeniu z moją wolą, a wypełnisz niebiosa i ziemię adoracją, błogosławieństwem, chwałą i dziękczynieniem w mojej woli. Są to rzeczy proste, łatwe i ogromne. Amen.

Duchu Święty, który mieszkasz we mnie, Ty znasz moją słabość! Pomóż mi wierzyć, ufać Bogu i kochać Go. Mówisz do mnie: Bądź przybranym dzieckiem Ojca, bratem twego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa, który modli się, abyś był bogaty w wiarę i nadzieję, bogaty w miłosierdzie. Uświęć mnie Duchu Święty, bym głosił Ewangelię moim braciom, bym zawsze świadczył o Bogu, bym odpowiedział na łaskę, którą mi dajesz, w oczekiwaniu na Królestwo pokoju i radości. Duchu Jezusa Chrystusa, naucz mnie modlić się jak przybrane dziecko, które woła: Abba, Ojcze.

Panie, Ty powiedziałeś: Kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje Mnie przyjmuje. Umocnij nas, abyśmy nasze dzieci co dzień na nowo przyjmowali. Daj nam zrozumieć, że czas, który im poświęcamy, nie jest czasem zmarnowanym. Pomóż nam, abyśmy umieli z miłości do naszych dzieci z niejednego zrezygnować. Daj nam poczucie wielkiej odpowiedzialności za wychowanie dzieci. Daj nam, rodzicom, pełną zgodność poglądów odnośnie do zasad wychowania, byśmy zwłaszcza w tej sprawie stanowili jedno serce i jedną duszę. Wzajemna miłość, którą nas połączyłeś, niechaj stanowi właściwą atmosferę, w której dzieci nasze żyją. Niechaj w tej miłości widzą odblask Twojej dobroci. Amen          

Maryjo, zwracamy się do Ciebie jako przykładu cierpienia i odwagi. Ty uczestniczyłaś w cierpieniach i śmierci Twojego Syna. Teraz uczestniczysz w Jego Zmartwychwstaniu. My również dzielimy krzyż Chrystusa i któregoś dnia, jak Ty, będziemy dzielić w pełni Jego Zmartwychwstanie. Naucz nas cierpliwości w naszym cierpieniu i ufności w miłościwą opiekę naszego Ojca niebieskiego. Niech cierpiący na duszy i ciele doświadczą uzdrawiającej mocy Twojego Syna. Naucz nas naśladować Jego przykład i przez Niego, z Nim i w Nim powierzyć się opiece Ojca niebieskiego. Amen. 

Pola były wysuszone i spękane z braku deszczu. Liście, wyblakłe i pożółkłe, zwisały ciężko z gałęzi. Trawa znikła z łąk. Ludzie, spięci i nerwowi, spoglądali w niebo, przypominające kobaltowo-błękitny kryształ. Kolejne tygodnie były coraz gorętsze. Od miesięcy nie spadła kropla deszczu. Wiejski proboszcz zorganizował specjalne modlitwy na placu przed kościołem, dla wyproszenia łaski deszczu. O ustalonej godzinie plac był wypełniony zniecierpliwionymi, ale pełnymi nadziei ludźmi. Wielu przyniosło ze sobą przedmioty, które miały świadczyć o ich wierze. Proboszcz oglądał z podziwem Biblie, krzyże, różańce. Nie potrafił jednak oderwać oczu od dziewczynki, siedzącej z godnością w pierwszym rzędzie. Na kolanach trzymała czerwony parasol. Modlić się to wołać o deszcz, wierzyć – to przynieść parasol. Dzięki wszystkim, którzy wczoraj przyszli błagać o deszcz? wszystkim.